İran’da binlerce yıl öncesine ait mağaralar, zorlu kış aylarında köylülere ve hayvanlarına barınma olanağı sağlıyor.
Em ‘ewul pezan nas bikin, sê çeşît rengê pez hene; pezê sor, spî û reş. Xûyê bizinê bi rik û har e, mih jî sernerm û mûlayim e.
Biletler için: 
Sesi ve müziği ile ünü Amerika’ya varan Kürt sanatçı Aynur Doğan, bir süredir yaşadığı Avrupa’dan dünyaya açılma projeleri üzerine çalışıyor. Aynur Doğan, uluslararası alanda prestijli müzik şirketleri ile yeni projeleri üzerinde çalışırken, Amerika’nın Boston kentindeki Berklee Müzik Okulu tarafından kısa bir süre önce kendisine verilen “Akdeniz Müziğinin Divası” ödülü ile müzik kariyerinde yeni bir sayfa açmaya hazırlanıyor.
Yönetmenliğini yaptığım film ‘He Bu Tune Bu’ (Bir Varmış Bir Yokmuş) festivalinizde değerli bir ödüle layık görülmüştür. Bir sinemacı için tatbiki ödüllendirilmek gurur verici ve teşvik edici bir olaydır. Ancak üzülerek belirtiyorum ki bu ödülü kabul edemeyeceğim. Hepinizin bildiği gibi geçen yıl Avrupa’nın göbeğinde, Paris’te, şehrin ortasında üç siyasetçi Kürt kadını güpegündüz vahşi bir şekilde katledildiler. Dünyanın en güvenli bölgesi olarak bilinen Avrupa maalesef bu üç devrimci kadına mezar oldu. Bu katliamın üzerinden uzun vakit geçmesine rağmen Avrupa hükümetleri ve yargı kurumları maalesef yeterli bir duyarlılık gösterip olayı hala aydınlatmadılar. Avrupa ve özellikle Fransız hükümetinin bu sessizliği ve duyarsızlığı Fransız istihbaratının ve dolayısıyla hükümetinin bu olayın üstünü örtmeye çalıştığı izlenimi vermektedir. Bu olay ile birlikte, Kürtler ve ezilen diğer halklar açısından, Avrupa’nın demokratik, adil ve hümanist değerleri anlam yitimine uğramıştır. Avrupa’nın aydınları, sanatçıları, siyasetçileri bu olaya karşı yeterince ses çıkarmayarak üzerlerine düşen sorumluluklardan kaçınmışlardır. 
Hasan Coşar‘la, çıkardığı ilk kitabı ’’Tarihte ve Günümüzde Kadın’’ üzerine bir söyleşi yaparak, siz değerli okuyucularımızın ilgisine sunuyoruz.
Povke pembu-AZİZ ÖZ
.jpg){kind=spacer}
Yeyüzünde, bir mevsimin başlangıcını, koyunların(keçlerin) kuzuladığını, bir dönemin bittiğini ve yeni bir dönemin başladığını müjdeleyen başka bir yemek var mıdır bilmiyorum. Ama Povke pembu aynen bu işlevi görürdü.Kış mevsimi bitiyor, koyunlar kuzuluyor, keçiler yavruluyor, ve bahar başlıyor.
Tüm çobanlar, anneler, babalar, özellikle de çocuklar herkes, povke pembuyu dört
gözle beklerdi. İçerdiği ceviz, kuru üzüm, kuru dut vb. malzeme ile çok enfes olurdu.
En az iki adet yapılırdı. Hatta bazen üç adet yapılırdı. İkisi köme gönderildi.
Köyde yakın komşulara dağıtılır ya da eve davet edilirdi ve hep birlikte "xade kebulke" sözleri arasında yenilirdi.
Kömlerde ise, yakın kömlerdekilerin yanı sıra, yolda geçen yolcular dahi davet edilirdi. Sürünün yanına gidilir ve oroda povik özenle açılırdı. O güzel koku doğanın-baharın kokusu ile birleşip inanılmaz bir açlık duygusu yaratırdı. Bu da daha çok yemesini sağlardı. O sofra herkesin damağında unutulmaz bir tad bırakırdı. Sürü,arpa-saman,
yeni doğmuş kuzular-oğlaklar üzerine sohbetler eşliğinde povik yenilirdi.
Herkes doyduktan sonra kalanı ev sahibi çoban toplar ve onu günlerce zevkle yerdi.
Povke pembu özellikle okulun olmadığı günlere getirilirdi ki, çocuklar da köme gitsin. Çocuklar da povke pembu aşkına hemen yollara koyulurlardı ,hem povik yiyecekler, hem de kuzuları, oğlakları görecekler diye.
Gerçektende povke pembunun damaklarda bıraktığı tadın yanı sıra, kuzuların oğlakların ve baharın müjdecisi olması dolaysiyle herkesi çok heyecanlandırırdı. Aynı zamanda da yavaş yavaş köyden kömlere göç etmenin hbaecisiydi sanki povke pembu. Herkes povke pembudan sonra görevini yapmış olmanın huzuru içinde olurdu. Tabi aynı zamanda yeni bir görevin kapıda olduğunun habercisiydi: Kömlere taşınmak. Yani asıl gelir kaynağı olan sürüye yakın olmak; koyunların/keçilerin yavrulamasıyla birlikte iki üç katına çıkacak işlerin bir tarafında tutmak için sürünün yanında olmak.
Baharın en önemli olayı idi. Nerdeyse başlı başına bir newroz bayramı idi. Şimdi yapılıyor mu bilmiyorum ama, asla kaybolmasını istemem böyle güzel, kansız bir geleneğin.
Şimdi tüm o köylerin duyacağı şekilde bağırmak gerekir: "Mihi tizen, bizin tizen! Waxt waxta povke pembuya!
Warin em povke pembu buğun"