SEYİT RIZA VE ARKADAŞLARINI ANIYORUZ
Yer-Arena Kulturhaus
Tarih-27 Kasım pazar 2011
Saat-14.00
Adres-Ulmer str.241
70327 Stuttgart
not-Etkinligin geliri uluslararası ceza mahkemeleri için harcanacak.
HASTA TUTSAKLARA ÖZGÜRLÜK-Erdogan Zamur
Türkiye’de gündem oldukça yoğun, 17 Aralık operasyonuyla artık gizlenemez duruma gelen AKP-Cemaat çatışması giderek sertleşiyor. Türkiye de kartlar yeniden dağıtılıyor, yeni ittifaklar, yeniden pozisyon alanlar var. İktidar mücadelesinin sertleşmesi ile birlikte ekonomide de ibreler hep aşağıya doğru bir eğilim içine girdi. Bunun yanında, 30 Mart’ta yapılacak olan yerel seçimlerde partilerin adaylarını açıklaması devam ediyor. Bütün bu seçim telaşı içinde unutulan daha doğrusu sadece bir avuç insan hakları savunucusu ve aileleri tarafında gündemde tutulmaya çalışılan “ hasta tutsakların” durumu konusunda ki ölüm sessizliği ne yazık ki devam ediyor.Türkiye ve Kürdistan Cezaevlerinde yüz binlerce insan tutsak. Resmi rakamlara bakınca bir yılda yüzlerce tutsağın zindanlarda hayatını kaybettiğine tanık oluyoruz. Cezaevlerinde en son 1 Eylül 2012 de başlayan ve 68 gün süren açlık grevi döneminde birçoğumuz bu eylemi insani bulmamış, başka mücadele yöntemi olduğundan dem vurmuştuk. Peki, bugün ne yapıyoruz? Her geçen gün durumu giderek ağırlaşan “hasta tutsaklar” için adeta insanlığımız kış uykusuna yatmış durumda. Politik bir konu hakkında sayfalarca yazan, çizen, konuşan varken hasta tutsaklar için sadece bir avuç insan hakları savunucusu ve aileden başka kimse yok.
İnsanoğlu, vicdan sahibi bir yaratıma sahiptir. Olayları değerlendirirken vicdanına göre hareket eder. Ancak, bugünlerde insanların vicdanı kış mevsimine nazire yaparcasına “kış uykusuna” girmiş durumda. Evet, seçimler yaklaşıyor, çalışma temposu artmış olabilir. Benim için, bir belediye başkanlığı kazanmaktansa bir tutsağın serbest bırakılması daha değerlidir. Buradan başta siyasiler olmak üzere bütün yazan, çizen, konuşan velhasıl kendine insanım diyenlere bir çağrım var. Bir hafta boyunca sadece hasta tutsakların durumunu yazın, çizin, konuşun, paylaşın.
Kürt Halk Önderi Sayın Öcalan ile Devlet arasında devam eden görüşmelerde de en fazla dile gelen konu hasta tutsakları durumudur. Ancak bu konuda hiçbir ilerleme kaydedilmedi. En son KCK yürütme konseyi üyesi Sayın Sabri Ok’un yapmış olduğu açıklamada da hasta tutsakların durumuna dikkat çekilerek halkı tutsakları sahiplenmeye çağırdı. Devlet eğer Kürtlerle bir barış sağlayacaksa başta hasta tutsakları derhal, ön koşulsuz serbest bırakmak zorundadır. Çünkü hasta tutsakları yaşamı asla ve asla pazarlık konusu yapılamaz. Bütün ideolojilerden bağımsız, yaşam hakkına sahip çıkmak insan olmanın temel gereğidir. Şu PKK’lidir, şu Ergenekon’cudur, şu İslam’cıdır, şu adlidir gibi kategorik bir anlayış insani değildir.
Yaşam hakkı kutsaldır. Gözümüzün önünde gün be gün ölüme giden tutsaklar için sesimizi çıkarmıyorsak, ne yazar olmamızın, ne siyasetçi olmamızın, ne de insan olmamızın bir anlamı yoktur. Bu yazıyı pek çok kişinin okuma gereği bile duymayacağına eminim. Çünkü bu yazı siyaset içermiyor. Sadece insanlığa bir çağrı yapıyor. Ama herhangi bir örgütü öven ya da yeren bir yazı yazsam bir sürü olumlu ve olumsuz tepki görürüm. Konuşmak yeterli midir? Hayır, gün eylemsellik günüdür. Hepimizin yapacağı bir şey vardır. Yeter ki vicdanlarımızın sesini dinleyelim.
Evet, insanlığımız ne yazık ki hala kış uykusundadır. Zindanlarda durumu ağır olan yüzlerce tutsak var. Her geçen gün durumları daha da kötüleşiyor. Bu insanlara sahip çıkmak, her şeyden önce insan olmaya çalışmaktır. Bizler kendimize insanız diyorsak, bir örgütün, kurumun bize bir şey demesine gerek duymadan harekete geçebiliriz. Fazla değil, bir haftalık bir duyarlılık inanıyorum ki birçok insanı, kurumu harekete geçirecektir. Zindanlarda bir tek insanın bile ölmemesi için bugünden harekete geçmeliyiz. Yarın oluşacak bir olumsuzluktan dolayı kendimizi suçlu görmeyebiliriz. Ama insanlık adına üstümüzde bir yük olduğunu yok sayamayız.
Susma haykır: “Zindanlar boşaltılsın. Hasta tutsaklara özgürlük”
ERDOGAN ZAMUR
Sosyal paylaşım sitesinde "Ana dili Kürtçe olupta Kürt olduğunu kabul etmemek" başlığı altında bir tartışma başlatmıştım.Aslında bu bir tartışmadan ziyade neden böyle düşünülüyor? sorusuna yanıt aramak istedim. Konu bir hayli ilgi gördü ve hiç düşünmediğim yaklaşım ve düşüncelerde geldi, bende bu paylaşımları siz değerli okuyucularla paylaşmak istedim.Bakınız neler yazılmış:
Melek Ber bence bir insanin Babasi kürt,se Annesi kürt,se ve Anna Dilli kürtceyse o insan kürttür...
16 saat önce · Begen · 2
Hidir Guneri Eger evcillestirilmis ve kisiliksizlestirilmis ise efendisi kendisine ne derse o olur.
15 saat önce · Begen · 2
Yusuf Top Benim çoçuklarimin ana dili almanca alman mi oluyorlar?
15 saat önce, mobil ile · Begen · 2
Melek Ber yusuf abe sizin cocuklarinizin bizim cocuklarimizin ana dili almanca olabilir......ama biz onlara siz almansiniz demiyoruz......biz ne diyoruz biz kürdüz diyoruz ........:))
15 saat önce · Begen · 5
Haydar Ber aslini inkar etmek haram zadedir ,ben kürdüm soyumda kürt.her kes saygi duysun.
15 saat önce · Begen · 2
Berin Ber BEN çok karsilasiyorum böyle bir inkarlarla,ve bu insanlarin asimile edildiklerini,cesaretten yoksun olduklarini düsünüyorum,ve böyle bir bireyinde topluma faydasi olmayacagi bir yana kendisine faydasi olmayacak,ezik bir sekilde yasayip gidecek,farkinda olmadan,yok gbi,bir varmis bir yokmus misali...
15 saat önce · Begen · 6
Semi Ber Haydarcan öyle diyenler cok ben katilmiyorum yane ben insanim demek yetmiyor ellbette hepimiz insaniz fakat nerde geldigimiz cok önemli Ana dilin Kürtce ise yada bir baska bir Dil gurur duyulacak.en dogal hak.Bundan güzel ne olabilir ki! Dilini kab...Daha Fazlasini Gör
15 saat önce, mobil ile · Begen · 3
Mehmet Guner Her biji serok.....:)))
15 saat önce, mobil ile · Begen · 1
Cemal Öz Bir irka, bir dine, bir topluluga mensup olmadan önce insan olmak gerek, fakat kendi aslini nerden geldigini kendi kültürünü irkini, Insan oldugunu Kürt veya Türk yada baska bir irktan geldigini unutmamak gerek. Önemli olan insan olmaktir.Bir insan kendini nasil hisediyorsa öyle olmali hangi irktan olursa olun.
2 saat önce · Düzenlendi · Begen · 7
Abuzer Imak cemile dorgu bir cevap vermis nerde( geldigini) bende HZ. ALININ BIR SOZUNU HATIRLATI soz soyle ) istedigin yere git uyum sagla ama nerde geldigini unutmadan )
14 saat önce · Begen · 1
Duygu Koyun · Berivan Ezgi ve 1 diger kisi ile arkadas
insan gecmisini ve nerden geldigini unutmamali.Kürt olmak bir onurdur.
13 saat önce, mobil ile · Begen · 1
Kurmes Dernek Ne güzel ilk defa bir soruma bu kadar yanit alabildim,demekki herbireyin kendisine sormasi ve tanimlamasi gereken bir soruya isaret etmisim, anadil önemli ve kisinin kimlik anlaminda etnik köken anlaminda inanç anlaminda yerinin neresi oldugunu bilme a...Daha Fazlasini Gör
13 saat önce · Begen · 1
Helin Imak bir insanin yasadigi yerde hangi dil kullaniliyorsa kullanilsin,hangi dili konusuyorsa konussun önemli olan ANA dilidir..bizim anadilimiz Kürtçedir ve biz kürdüz..Insanlik tabikide önemlidir ama insanligin bir kurali da kendini inkar etmemesidir..
13 saat önce · Begen · 4
Gürkan Gayer Elbeteki hepimiz insansiz. Lakin her insanin bagli oldugu bir irki vardir. Yillardir Türk devletin yok ve inkar ettigi bir halk vardir bu halk KÜRT halkidir ve bu haktan olmaktan gurur duyuyorum.Bu soruyu bende çok sormusum ve verilen cevap aleviyim demeleri çok üzücü çünkü aleviligi irk olarak görmeleri çok sasirtici bir durum.Malesef böyle cevap veren köylülerimiz var daha üzücü....
12 saat önce, mobil ile · Begen · 3
Ümit Gürbüz Dil, nihai hedefi ve idealleri olan herkes/yapi icin en gerekli aractir.Ve bütün diger araclar gibi namusla serefle korunmak, güclendirilmek zorundadir(en güclü silah ta diyebiliriz).Heleki bizim topraklarimizda anadil icin kanla canla ödenen onca agir bedelin üzerinden sonra Kürtcenin kutsal, onure edici bir niteligi vardir.( bunlari yazarken kürtce konusamamak beni üzüyor ama elimden gelmiyor)Öte yandan Kürdüm-insanim tartismasi; tabiiki sadece insanim demek o kadar bisey ifade etmez ama sadece herseyi Kürtcülükle anlamlandiramiyacagimizi da buraya yorum yapan herkesin adi gibi emin oldugunu da biliyorum.Kürt olmak, ama nasil bir Kürt olacagiz? Bana göre arkadaslar(dogru yada yanlis görebilirsiniz Benim düsünceme göre);sosyalist bir Kürdistan idealin yoksa, insanim demek yeterli olmadigi gibi Kürdüm demek te yeterli olmayacaktir.Önce ulusal kurtulusumuzu tamamlayalim ondan sonra sosyalist görevleri yerine getririz diye düsünenimiz varsa yanlis oldugunu söylemek durumundayim Cünkü birlikte ve ic ice gecirmeden bu görevlerin yerine getirilmesi mümkün degil(aslinda farkli bir konu ama .....)
11 saat önce · Begen
Aziz Bangus · Sevinc Gürbüz ve 73 diger kisi ile arkadas
insanlar kendi diliyle ruh halini doyurabilir. mesela muzigi ile folklori ile agiti ile vs.vs kutce bilmeyenler olabilir. .ama inkar etmek stockholm sendromudur..
10 saat önce · Begen · 1
Serbay Kolo Kürt olmak özellikle Kürmesli olmak bir onurdur
10 saat önce, mobil ile · Begen · 3
Zeynep Guneri Elbette iyi insan olmak lazim ama insanin bir kökü olmalidir.Nasil ki kökü toprakta olmayan bir bitki rüzgarin önünde saga sola savrulursa insanlarda öyledir.Tabiki insanin bir irki etnik kökeni, dili, dini dünya görüsü olmalidir.
10 saat önce · Begen · 1
Hidir Guneri Dayilarim Zevelilerin bir sözü vardi. ''Ti tengale bave tenim'' sözünü anadilden baska bir dilde nasil açiklarsiniz. Yani insanin küfürleri bile anadilde bir baskadir. Bu arada bu sözün ne anlama geldigini ben çözemedim anlamini bilen varsa lütfen yazsin.
8 saat önce · Begen · 2
Yusuf Top Bir Doktor hastasini miletine bakarak tedavi yaparsa bír mühendis míletine göre bina insat yaparsa vayyyy halimizzzze?
8 saat önce, mobil ile · Begen · 1
Haydar Aslan Degerli arkadaslar, her toplum kendi örf adetleri ve gelenek görenekleri ile vardir. Bu degerlerin yasam bulmasi için konustuklari dilleri vardir. Insan olmak için bu degerlerimizi korumak ve yasatmaktan geçer. Özelikle bir dilin asimle etmeye çalisan güçlere karsi kendi örf adet, gelenek görenekleri ve anadilini korumak ve savunmak kadar dogal baska ne olabilir. Bir noktaya dikkat çekmek istiyorum. Son dönemde
Türk devleti ve Fettula Gülen dünyanin her tarafinda Türk okullari açiyorlar acaba neden, Türk devleti, Bulgaristan, Yoguslaviya, Arnavutluk ve orta Asya ülkelerinde vs.vs. Türk köklerine sahip çikmaya çalisiyor. Dillerini yasatmaya çalisiyor. Diger taraftan ülkemizden anadilimizi asimle etmek için yapmadiklari baski kalmadi. Eskide daha iyi Türkçe konusma yarisi dönemleri herkes hatirlar. Bu dönemde ben türküm diyenlerin sayisi çoktu ama buna ragmen karsi taraf seni Türk olarak görmüyordu.
Ben insanim açiklanmasi yetersiz kaliyor. Insan oglunun bazi görevleri oldugunu unutmamak gerekir. Avrupa da doganlara seslenmek isterim. Örnegin Fransa da dogmus olsan anne ve baban Fransiz vatandasi olsada, aile büyüklerinin dogum yerleri sebebiyle sana da yabanci gözü ile bakarlar.
Ayni zaman da sigorta numaralarinda anlasilmaktadir. Örnegin yabancilarin kodu 99 Ve her ülkenin bir numarasi var Türkiye'nin ise 208 dir. Senin burda dogman yeterli degildir. Bir çok ayirimci politikalara mahruz kalabiliyorsun burda dogdugun için geçmisini dilini ve kültürünü ve inancini untmayacaksin enazinda kökenim orijinalim budur demelisin insanim demek yetmiyor
6 saat önce, mobil ile · Begen · 3
Melek Ber Almanya,da cesitli millet ve uluslardan yakl. 194 dil konusulmaktadir.Her dilin ayri bi rmillet ve ulusa ait oldugunu düsünmeliyiz.Her insan kendine ait olan diline sahip cikar,cikmalidir.Bes kardesin besi ayni düsünmeyebilir,senin cocugun burda dogdugu icin senden ayri dili konusabilir,bundan sucu cocukta aramamak gerekir.Burada, uluslara mensup birinin kendi diline sahip cikmasindan bahsediyoruz.Asimile olan birininin cocuguna kendi ana dilini konusmamasi,ögretememesi üzücüdür ama kesinlikle ana dilini ,ulusunu unutmamalidir.Avrupada yasiyoruz hepimiz insaniz bir cogumuzun birden fazla kimligi var.Cocuklarimiz birden fazla dili konusmaktalar...ben kendi adima cok üzgünüm cocuklarima kürtce ögretemedigim icin ama yasaklardan dolayi bende bilmiyorum bu yaziyi kürtce yazmak isterdim........
5 saat önce · Düzenlendi · Begen · 1
Düzgün Aydin Bize unutturdular,önce geçmisimizi,sonra kendimizi dilimizi ve bir ülkemizin oldugunu ve bu ülkede anadilimizin kürkce oldugunu.
6 saat önce, mobil ile · Begen · 2
Cemal Cosar Yorumlari okudum kisa ve öz, kisaca Cemal öz arkadas bu durumu iyi yorumlamis ayrica eskiden bu olayin üstüne kimse durmuyordu benim bildigim kürmesliler solcuylardi oysaki birden ne olduysa kürmesliler hep kürtçülüge yönelip Apocu oldular
5 saat önce, mobil ile · Begen · 3
Haydar Aslan Melek haklisin benim isaret etmek istedigim burda da dogmus olsan, kendi kültürüne ve geçmisine sahip çikmaktadir. Isaret ettigin gibi bu suç çocuklarin degil biz anne ve babalarindir. Evde kürtçe konusmadigimiz için haliyle çocuklarimiz anadilimizi ögrenmiyorlar. Bu bizdeki mili yönümüzdeki ve ulus bilincinin zayif oldugunu gösteriyor. Her millet kendi dilleriyle vardir. Bizler evde Türkçe konustugumuz için çocuklara Türkçe ögretiyoruz çaktirmadan asimlasiyon politigalara alet oluyoruz. Hiç olmasa bundan sonra uyanik olalim anadili yaninda baska dilleri de ögrenmelerine engel degildir.
5 saat önce, mobil ile · Begen · 2
Kudret Irmak Súrekli karsilasip ve tartísilan bi konu!! Tabiki insaniz ve hepimiz dúnyaliyiz..size kimin kizi veya oglusunuz soruldugunda dogal olarak anne ve babanizin ismini soylersiniz! ben en basitinden ornek vermek istedim..bana soruldugunda insanim dúnyaliyim herseyden ônce ve hemen kürt kökenliyim deme zorunlulugunu hisediyorum ki dogru olan bu.(bana göre).insan kendini nasil hisediyorsa öyle yasamali dogru!!fakat özünü unutmadan.
Arkadasin biri kurmesliler apocu olmus diyor..kendi diline kulturune sahip çikmak için apocu olmak gerekmiyor.butun kurtlerin apocu oldugunuda sanmiyorum (Kurmeslilerde)yoksa simdi daha çok farkli yerlerde olunurdu..
Eger biz bugün rahatça her konuyu tartisip kendimizi ifade ediyorsak ve kurduz diyebiliyorsak verilen mucadele ve bedeller sayesindedir altini çizmek isterim..
DILSIZ BIR INSAN INSAN OLAMAZ!!
3 saat önce, mobil ile · Begen · 2
Cemal Cosar Burda yorum istemissiniz herkes özgürdür düsünce ve fikirlerini sunmakta tabiki, ayrica devrimci mücadeleye saygimiz vardir kürtçe dilini hanginizin çocugu konusuyor ki??? Kendiniz bile unutmussunuz açik ve net olmak lazim. Özümüzü unutmamak adece kürtçe konusmakla alakali degil bunun yani sira çok örnekler vardir
Saygilar
2 saat önce, mobil ile · Begen
Caglayan Irmak yorumlara bakiyorum cok tuhaf dune kadar ve hala sosyalizimi savunanlar bugun kurt veya hangi ulustan olamayi ariyor tabiki her insanin bagli oldugu bir ulusu vardir bunu kabullenmek veya kabullenmemk ne anlamda olur onu bilmiyorum ben kurtceyide bilirim turkceyide zaten aldigim kulturde belli illahide kurdum demem sartmi sevgiler.
2 saat önce · Begen · 1
Rechtsanwalt-Avukat Ferhad Fevzi Dal belki bu konuda en anlamli sözü Sirri Süreya Önder söylemisti, kendisi aslinda türktür, ama kürtlerin meselesi cözülmedikce, bende kürdüm demisti...simdi kürt olmasina ragmen kürdüm dememek biraz o kisiyi bahtsiz birakmazmi? ayrica yine SSÖ söyle demisti, kürt Türkiyede hersey olabildi, basbakan bile oldu, kürt sadece kürt olamadi...bu anlamdada kürdüm demek önemli....Ahmet Kayada bu anlamda Kürdüm ölene kadar dedi, cünkü birazcik kürtlüge sahip cikti diye basina gelenler malum....yani kürt olmak kürdüm demek kürtlügü savunmak son derece önemli, sadece kürt oldugun icin degil...ama birde kürtsen ve bu hassasiyeti hisetmiyorsan, görmüyorsan, cok vahimdirki, Türkiye Cumhuriyeti asimilasyon politikasinin bir basari öyküsünün sonucudur...
yaklasik bir saat önce · Begen
Ballidut Tunceli Hmm!?
Alevilik; Hak-Muhammed- Ali anlayışını tasavvufi ve batıni anlayışla yorumlayıp, insanı merkez alan ve insanı aşkla yoğurup insan-ı kamil olgusuna ulaştırmayı hedefleyen yol erkanının adıdır.Bu yol, erkana göre Hak insanı kendi suretinden yarattı, nurundan nur kattı ve bu yolda aslolan nefsini bilip bu nuru açığa çıkarmaktır.Bu inanç sistemi ibadette şekil, zaman ve mekan gözetmez; inancı bir kalıba sokmaz.Kimseyi ötekileştirmez, insanın gönlünü Hakkın evi olarak görür ve bir taşını yıkamaz, zalimlerle birlikte yaşamayı alçaklık, zalime karşı gelerek bulacağı ölümü yücelik sayar, bundan dolayıdır ki kıldan ince kılıçtan keskindir.Alevilik tarihsel süreç içerisinde mevcut vasıfları itibariyle her türlü iktidar odağı tarafından tehdit olarak algılanmış, kıyımlara, katliamlara, hakaretlere maruz kalmış; bu arada muktedirlerin korkulu rüyası olmayı 21. Yüzyıla kadar sürdürmüştür.
Küreselleşen dünyada, bilginin kolay ulaşılabilir olduğu bu zaman diliminde böyle bir inancı asimile etmek her ne kadar zor olsa da deformasyona uğratmakta bir o kadar kolaydır.Tarih iktidarlara şu dersi vermiştir ki bir toplumu tepeden inmeci bir anlayışla kökten değiştirmeye/asimile etmeye çalışmak, etki-tepki yasası gereği aynı şiddetle karşılık bulacaktır.Daha somut bir örnek vermek adına kaynar bir suya kurbağayı atarsanız kurbağa can havliyle zıplayıp kaçacaktır, yalnız ılık bir suya katıp yavaş yavaş kaynatırsanız kurbağada bir tepki göremeyeceksiniz. Yani taviz tavizi doğuracak ve sona geldiğinde kendinizden bir şey bulamayacaksınız.
Bu bağlamda güncel olayları değerlendirecek olursak ilk taviz nere de verilmiştir?Cami-Cem evi projesinin amacı nedir, neyi hedeflemektedir? Alevilikteki bu parçalanmışlık nasıl yok edilir?Bu soruların cevaplarını kişiler ve olaylar ışığında cevaplandırmaya çalışalım.İnanç bir sosylojik olgu ve her sosyolojik olgunun da bir tarihsel temeli olduğuna göre, bugünü anlamaya dünden başlamak adına tarihte kısa bir gezintiye çıkalım.
Dört halife döneminin en çetin iktidar savaşı Muaviye ile Hz.Ali arasında yaşanmıştır.O dönem içersin de cami kavramı olmayıp, sadece minaresiz ibadethaneler olan mescitler bulunmaktaydı.Bu iktidar savaşı boyunca iktidar savaşını şahsi menfaati gereği inancı siyasallaştırarak sürdürmek isteyen Muaviye, mescitlerde Cuma namazları vaazlarında Hz. Ali’ye ve ehlibeyte küfrettirmiş, böylece toplum ibadethanelerini ayrımaya başlamış en nihayetinde ikiye bölünmüştür.Ekilen nifak tohumları toplumda ayrışmaya, bölünmeye yol açmış, bugün bile süren mezhep savaşlarının tarihsel zeminini oluşturmuştur.Burdan da çıkarabileceğimiz en net yargının da bir inancın başına gelebilecek en kötü olayın o inancın siyasallaştırılması ve şahsi ihtiraslara alet edilmesi olduğudur.
Cami-Cem evi projesinin temellerini atan taraflardan olan Cem Vakfının en belirgin özelliği Kemalist ideoloji ile olan ilişkisidir.Tabi ki her bireyin bir ideolojisi, siyasi çizgisi vardır fakat burada ki sıkıntı inancı ideolojiye eklemlemektir.Cem evlerinde Hz.Ali’nin resminin yanına Mustafa Kemalin resminin asmakla ideolojinizin propagandasını yapar ve bazı kesimlere şirin görünebilirsiniz, işte tam bu noktada ideolojik ayrışmayı başlatır ve Cem evlerini bölersiniz.Sonra Hakk için dönülen aşk halinin tecellisi olan semah ,bir başka siyasi çizgi tarafından kendileri için önem arz eden siyasi bir kişilik adına semah ‘’etkinliği’’ düzenler.Sonra başka biri de devlet kademesinin en üst düzeyde gerçekleştirdiği cem evi ziyareti için semah yaptırır.Sonra diğer birileri klip yapar ve klibine görsel anlamda çekicilik katma adına fonda semah yaptırır.İnancınızın mihnek taşlarından olan semah, Hakk için dönülen aşk halinin tecellisi olan semah köy seyirlik oyununa döner ve en sonunda da akıllara şu soru gelir ‘’yol nerede kaldı’’?
Cami- Cem evi projesine gelecek olursak ise bu projenin aktörlerinden olan Anayasa hukukçusu Prof. Dr. İzzetin Doğan bir televizyon kanalında katıldığı bir programda gerekçe olarak bu projenin devletle değil bir ‘’sivil toplum’’ kuruluşuyla yapıldığını, orta doğudaki son mezhep savaşları göz önüne alınarak bir toplumsal barışın zeminini oluşturma adına önyargıları kırmak için yapılacağını söylüyor ve bu projeye karşı çıkanları ise ‘’cehaletle’’ suçluyor. Öncelikle değerli bir ‘’akil’’adam olan İzettin Doğan’ın cahillere şunun cevabını vermesi gerekir.Dünya da bir tek örneği daha var mıdır ki bir sivil toplum kuruluşunun devletin kolluk kuvvetleri, milli eğitimi , adalet kurumları, sağlık kurumları içersinde organize bir oluşumu olsun ve aynı zamanda arkasında güçlü bir sermaye ve medya gücü olsun?Bahse konu olan bir sivil toplum kurumu değil bizzat iktidar ortağı, devlet odağı olan bir kuruluştur. Uluslararası ilişkileri gayet ‘’derin’’ olan bu sivil toplum kuruluşun lideri olan hoca efendinin efendileriyle olan ilişkilerini incelmenin külliyatlar devirmek anlamına geleceğinden detaya girmek sadece malumun ilanı olacaktır.Şunu belirtmek gerekir ki ‘’Hoca efendinin’’ Aleviliği dinsizlik olarak gören beyanatları sanal ortamda gün gibi ortadayken bu ‘’iyi niyetli’’ girişimi açıklamak gerçekten de zor olsa gerek.
Gelelim toplumsal barış iddiasına. Defalarca iç savaş çıkarma adına katliamlara uğrayan Alevilerin kanla, savaşla, öç almayla işleri olmaz, bunu Cami-Cem evi projesinin yüzü suyu hürmetine değil, ilke edindikleri incinsen de incitme felsefesi uğruna yaparlar.Toplumsal barış ise toplumsal uzlaşı ile olur.Toplumsal barış sembollerle, binalarla ve kişilerle değil yasalarla teminat altına alınır.Bir Anayasa Profesörünün hiçbir anayasal statüsü olmayan, yani devlet tarafından kabul edilmeyen bir inancın ibadethanesinin , milyarlarca lira ile desteklenen başka bir inancın ibadethanesinin yanında olması ile nasıl bir eşitlik ve toplumsal barış oluşturacağını, eğer açıklaması var ise, açıklaması gerekir.
Saçmalığın izahı olamaz diyerek bu konuya geçtikten sonra kültür evi meselesine kısaca değinelim.Hz. Muhammed dönemindeki mescitin misyonu sadece ibadet ile sınırlı değil aynı zamanlarda toplumsal eğitim ve irşad merkeziydi.Osmanlı dönemindeki alevi dergahlarının misyonu da buydu.Günümüzde kültür evi ile bu vurgulanmak isteniyorsa ‘’kültür evi’’ kelimesinin gücü bu durumu açıklamaya yetmez ve cem ibadetini ‘’kültürel faaliyet’’ olarak görenlerin ekmeğine yağ sürer.Önemsenmesi gereken ama başka bir parçalanma meselesi olmadan tartışılması gereken bir konudur.Bu konu başlı başına bir yazının konusu olduğundan şimdilik bu kadarla yetinelim ama şunu da belirtelim ki; sırf bu başlık üzerinden yapılacak eleştirilerin insaf dozunun iyi ayarlanması gerekir.
Bunca sıkıntı içersin de ise çözüm yine Aleviliğin içersindedir.Bütün Alevi vakıf ve Derneklerinin tek çatı altında toplanmalı, bu yolun sahipsiz olmadığı gösterilmeli ve her türden siyasi oluşumun Aleviliği kendi menfaatleri uğruna kullanmasının önüne geçmek için siyaseti inancın dışında tutulması temel ilke olduğu belirtilmelidir. Bu parçalı bir görünüm ve yarım ağızla değil bütün alevi ocaklarının öncülüğünde alevi kesimlerin gerçekleştireceği büyük bir toplantıda deklare edilmelidir.
Kimsenin kişisel çıkarları, ideolojik görüşleri yüzünden bu inancı Tar u Mar etmeye hakkı yoktur. Son söz olarak eğer Alevilik dile gelse büyük ihtimalle Nef’i nin şu beyitni söylerdi; ‘’Ne dünyadan safa bulduk ne ehlinden recâmız var / Ne dergâh-ı huda’dan maada bir ilticamız var’’.
Barışa giden yolda 9 ay geride kaldı.
İyi olan: Silahlar patlamıyor, cenazeler gelmiyor.
Kötü olan: Hükümet üzerine düşen sorumlulukların gereğini yerine getirmiyor.
Sanıyor ki silahlar sustu Kürt sorunu da çözüldü. Oysa silahların susmasının sorunun çözüldüğü anlamına gelmediğini daha önceki 8 ateşkesten biliyoruz.
Hükümet 9 aylık zamanı hoyratça kullandı ve bütün uyarılara rağmen adım atmadı. Sandı ki sonsuz zaman sahip. Oysa Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan, KCK Yürütme Konseyi Eş Başkanı Cemil Bayık, 1 Eylül ve 15 Ekim‘in son tarihler olduğunu defalarca açıkladılar ve hükümetten adım atmasını istediler.
1 Eylül’e on gün kaldı ancak ortada atılmış tatmin edici bir adım yok. Sorunun çözülmesi için çok yol alınması gerekiyor. O yolda hükümet barikat kurmuş, sürecin ilerlemesini engelliyor.
Sadece adım atmamakla kalmıyor, aynı zamanda muhatabına saygılı davranmıyor, şantaj ve tehdit dilini de kullanmaya devam ediyor. Çok sıkıştığında ise defalarca hüsranla sonuçlanmış özel savaş politikasına başvuruyor.
Erdoğan’ın başdanışmanı Yalçın Akdoğan aynen bunları yapıyor.
Rojava’daki Kürt halkının özerklik talebini ‘ulusal tehdit’ olarak gösteren ve bunun bertaraf edilmesi için çetelere açık destek veren Akdoğan, Star gazetesinde ‘PYD üzerinden stratejik rol tahayyülü’ başlıklı yazısında bu uğursuz rolünü sürdürüyor.
KCK Yürütme Konseyi Eş Başkanı Cemil Bayık’ın ‘ikinci aşamaya geçilmezse süreç biter’ açıklamasının savaş tehdidi olduğunu ve hükümetin buna ‘eyvallah etmeyeceğini’ söylüyor.
‘Entegre Strateji’, ‘Sri Lanka Modeli’nin mimarlarından Akdoğan’ın ‘Eyvallah etmeyiz’ cümlesinin altında saklı olan mantık açık: Devletin askerini, polisini Kürtlerin üzerine sürerim, dağları taşları bombalarım, katliam yaparım demek istiyor. Akdoğan yeni bir şey önermiyor, savaşın yolunu gösteriyor.
Yazıda bakın ne diyor Akdoğan:
‘’AK Parti iktidarının bugüne kadar Kürt meselesine yönelik attığı her adım örgüt tarafından ya görmezden gelindi, ya küçümsendi ya da kendi mücadelesinin sonucu gibi gösterildi. En son Bayık, “göstermelik ve kandırma amaçlı paketlere” başvurulduğunu ve oyalama adımları atılacağını söyleyerek hükümetin çalışmalarına karşı negatif bir algı üretmeye çalıştı.’’
Hükümet hangi adımları atmış ya biz bilmiyoruz ya da bildiğimiz halde inkar ediyoruz!
İmha operasyonlarının durması dışında hangi adım atıldı, kalıcı barış ve çözüme uygun koşulların yaratılması için gerekli yol temizliği mi yapıldı? Hangi yasal ve anayasal düzenlemelere gidildi, ikinci aşamanın başlıklarına ne oldu? Hükümet gerçekten ne yaptı?
Paketle ilgili söylenen “göstermelik ve kandırma amaçlı” tespiti zoruna gitmiş.
Erdoğan Türkmenistan dönüşü gazetecilerle yaptığı açıklamada adı geçen pakette elle tutulur bir şeyin olmadığını kendisi beyan etti.
‘Anadilde eğitim olmaz, biz ona karşıyız’, ‘Yüzde on barajı inmez, biz ona karşıyız’, ‘Genel af asla olmaz, ona karşıyız’ demedi mi?
Bu sözlerden sonra Sayın Bayık’ın ‘bu paket göstermelik ve kandırma amaçlıdır’ demesinden daha doğal ne olabilir ki?
Söyledikleri şudur: Kimse hak hukuk istemesin. Herkes boyun eğsin. İstiyorlar ki sonsuza kadar böyle gitsin onlarda iktidarda kalsın ve el ayak öptürsünler.
Şimdi Akdoğan’ın ileri sürdüğü ‘ulusal güvenlik’, ‘bölünürüz’, argümanları 30-40 yıldır süren savaşın ve akan kanın sebebidir. Bu işin ‘ABC’ sidir.
Sormazlar mı? Barışın sağlanması, Kürtlerin her halk gibi evrensel bir hak olan anadil de eğitim görmeleri neden ulusal güvenliğinizi tehdit ediyor? Yüzde on barajının düşürülmesi demokrasinin güçlenmesi, temsilde adalet sağlamak olduğu halde, neden diktatörlerin savunduğu ‘istikrarsızlığın unsuru’ tezine sığınıyorsunuz?
Oysa ‘istikrarsızlığın’ da, savaşın da nedeni sizin vazgeçmek istemediğiniz, sürdürmek istediğiniz ancak sürdürülebilirliği ortadan kalkmış imtiyaz ve politikalarınızdır. Bu politikalarla netice alınmış olsaydı son otuz yıldır süren savaşta alınırdı. Ki bu savaşın son 11 yılı size ait.
Sayın Öcalan’ın konumunun ‘araçsal’ değil ‘stratejik’ olması gerektiğini söylemesi de Akdoğan’ın kanına dokunmuş olacak ki şunları yazıyor:
‘’PKK’nın eylemsizlik kararı, Türkiye’yi terk etmesi ve silah bırakması gibi adımların atılmasında Öcalan’ın ne kadar etkili olduğu ve nihai noktaya ulaşılıp ulaşılamayacağı henüz belli değil.’’
Kibarlaştırmaya hiç gerek yok buna yalancılık denir.
Sayın Öcalan esir askerlerin serbest bırakılmasını istedi, gereği yapıldı. Ateşkes ilan edilmesini istedi, gereği yapıldı. Gerillanın geri çekilmesini istedi, gereği yapıldı.
Bu üç örnek kendi başına Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan’ın gücünü, saygınlığını kanıtlamaya yeter: Tabi anlayan ve anlamak isteyen için.
Akdoğan ‘’PYD’nin Suriye’de yaşanan kaosu fırsat bilerek yakın zamanda bir statü elde edeceği tahayyülü, Türkiye’deki demokratik reformları küçümseyen bir tatminsizlik ve şımarıklık üretiyor’’ diyor.
Kürt sorunu çözmek isteyen bir hükümetin danışmanlığını yapan Akdoğan bu söyledikleriyle halen Rojava’nın çözüm sürecinin bir parçası olduğunu, Rojava ile savaş, Kuzey’le ‘çözüm’ politikasının iç içe yürüyemeyeceğini anlamayacak kadar öngörüsüz, tarih bilincinden yoksun ve vizyonsuzdur.
Akdoğan yazısının sonunda “AK Parti iktidarı ise tüm gelişmeleri yakında takip ediyor ve Türkiye’nin çıkarlarını en üst düzeyde korumaya çalışıyor” diyor.
‘Bu üst düzey çıkarlar’ içinde Rojava’da katliamı sürdürmek, Kürt halkının varlığını ‘ulusal güvenlik sorunu’ olarak görmek, çözüm sürecini akamete uğratmakta var mıdır acaba?
Acaba Akdoğan kendi kişisel kariyeri de dahil olmak üzere, AKP hükümetinin geleceğinin çözüm sürecinin nasıl sonuçlanacağıyla çok sıkı bir bağ içinde olduğunu biliyor mu? Bunun idraki içinde mi?
Kaynak:ANF
An itibarı ile içinde bulunduğumuz süreç, süreç nihayete erene dek biz şimdilik yalnızca süreç demekle yetinelim, ciddi politik riskleri içinde barındıran ve geçmişteki süreçlerle kıyaslandığında çok daha ciddi ilerleyen, çok daha umut barındıran bir süreç olma özelliğini taşıyor.
Bu sürecin siyasal iktidarın dönemsel siyasi çıkarları uğruna yaptığı görüşmelerden olması mümkün görünmüyor, çünkü ne Kürt tarafı bu oyuna bir daha gelir ne de siyasal iktidarın bu riski göze alabilecek durumu var. Zira ana akım medya tarafından sistematik bir şekilde pompalanan umudun, kurulan hayallerin yıkılması sonucunda altında kalınacak enkazdan kimse sağ çıkamaz.Bu saaten sonra böyle bir riski kimse göze alamaz.Bölgesel ve siyasal konjonktürün çözüm için hiç olmadığı kadar uygun şartları barındırdığını da belirtmek gerekir.
Bu güncel değerlendirmeyi yaptıktan sonra ‘Tarihten ders alınsaydı, tarih tekerrür etmezdi’’ diyerek bugünü geçmişle mukayese etmek adına takvimi biraz geriye alalım.Birinci dünya savaşı sonrası girişilen mücadelede, Kürtler Türklerin yanında yer alarak emperyalist bloğa karşı mevzilenip, Türkiye halklarının ortak mücadelesinde şerefli bir yerde durmuştur.Her ne kadar daha sonradan dönemin iktidarı tarafından estirilen şoven rüzgarlarla, bin pişman ettirilse de.
Anti emperyalistlik idiaasında bulunan Kemalizm’in batıcılık sevdası yüzünden emperyalizmin en son ve en özelleşmiş hali olan kapitalizme kucak açmasının tarihsel çelişkisi gün gibi ortada dururken bile, Kürt siyasal hareketleri 1921 ruhuna sırtlarını dönmemişlerdir. Bilakis çözümü ısrarla ve inatla 1921 ruhunda aramışlardır.Bunun bugün de böyle olması elzemdir.Eğer çözüm dünya kapital sisteminin altın tepsisiyle dayatılıyorsa, Kürtlere yakışacak olan tek şey onu boşa çıkarmaktır.Peki nedir bu altın tepside sunulan çözüm?Bunu anlamak için önce Orta doğudaki gelişmeleri incelemek şarttır. Dünya emperyal sisteminin yeni projesinin suudi-islam ekolü ekseninde şekillendiği açıktır.Anti-Amerikancı Şii bloğun karşısına İsrail ve ABD işbirlikçisi Suudi ekolünü yerleştirmek istemesi bu durumun tezahürüdür.Ortadoğudaki yeni düzenin siyasal İslam paralelinde oluşacağı gün gibi ortadadır.
İslamın ya da en genel anlamda din kavramının birleştirici rolü sosyolojik bir gerçekliliktir. Düşündürücü olan şey ise Marksist-Leninist ideolojinin toprağında düşün dünyasını şekillendiren Öcalan’ın bunu merakla beklenen mektubunda vurgulayarak dillendirmesidir. Bahar gelmişse eğer ilk görmek isteyeceğiniz şey kendi bahçenizdeki çiçeklerin açmasıdır.Aksi halde sukutu hayal kaçınılmazdır.
Bu bağlamda değerlendirmeye tabii bir diğer hususta mektupta bir çok noktaya temas edilirken Aleviliğe vurgu yapılmamasıdır.Kürt hareketi içinde bedellerin birçoğunun Dersimlilerin verdiği düşünülürse bunun haklı bir hayal kırkılığı yarattığı söylenebilir.Bedelden ziyade en önemli hususun barış iklimi ezilmişlerin mağduriyetini giderecekse, Kürtlerin ve bütün ezilmişlerin mağduriyeti Türkiyenin demokratikleşmesiyle mümkün olacaksa, Alevilerin de bu topraklar üzerinde yaşadıkları da düşünülürse Alevilerin durumu göz önünde bulundurulacak kaçınılmaz bir gerçekliktir. Mesele Kürt sorunun çözümü ise Alevi sorunu buna eklemlemek doğru olmaz, sorun demokratikleşmeyse kesinlikle birlikte ele alınmalıdır.Demokratikleşme sorunu ile Kürt sorunu da birbirinden ayrılmaz bir noktada olduğuna göre durumun giriftliği daha çarpıcı bir hal almaktadır. Ama yine de hangi çerçeveden bakılırsa bakılsın bu ülkedeki inanç sorunun çözümü Alevilerin örgütlenmesi ve mücadelesi ile mümkün olacaktır, yoksa hak alma mücadelesi başka yerle havale edilerek nihayete erdirilecek bir durum değildir.
Sorunun çözümü bütün kamuoyunda büyük bir heyecan ve beklenti yarattı, en büyük korku ise Türkiye gibi NATO güdümündeki ülkelerin bu gibi sorunlarının Dünya kapital sisteminin isteği şekilde çözümlemesi, bunun ise halklara özgürlükten çok yeni prangalarına pranga eklemesinden öteye gitmeyecek olmasıdır.Çözüm süreci de çözüm sürecinde geliştirilecek dilde de, bunu mevcut iktidardan beklemek saflık olur, Kürt tarafının sistem dışı alternatif bir strateji geliştirmesi zorunludur.Aksi halde baharı Türkiye Halkları değil de kan emici zihniyet ve onun uşakları görecektir.Bundan dolayıdır ki çözümün dili dinin birleştiriciliğinden çok halkların eşitliği ve 1921 ruhunda aranmalıdır.Çünkü halkların özgürlüğü eşitlikçi ve demokratik yaklaşımlardan geçer.
Bu sorunun demokratik ve eşitlikçi yollarla çözülmesi beklenenin ötesinde olumlu gelişmelere yol açacak olması muhakkaktır.Sorunun çözülmesinin dünya halklarını gerçek anlamda özgürleştirecek olan sınıf mücadelesine çok önemli etkileri olacaktır.Bu sorunun çözümünün yaratacağı psikolojik üstünlüğün devrimci sınıf mücadelelerine kazandıracağı moralin yadsınamaz bir önemde olacağı da unutulmamalıdır.
Her ne olursa olsun bunca acıların yaşandığı bu topraklarda barışa susamışlığın had safhada olduğu böyle bir zaman diliminde, umutsuzluğa kimsenin hakkı da haddi de yoktur.Ama Sokrat misali at sineklerinin olmasından da kimse rahatsız olmamalıdır.
Onur DURMUŞ
.jpg)
.JPG)
Derneğimizin planladığı Kurmeş 2. genbçlik buluşması etkinliğimiz 18-20 Mayıs tarihlerinde Heilbronn kentinde gerçekleştirilecek. Sözkonusu etkinlik Gençlik Buluşması olıunca bir hayli önem kazanıyor. Bir değerleini geleceğe gençleri ile taşır ve geliştirir.Toplumun; ufku açık,ileriici ve devrimci ruhunu en çok gençlik sahiplenir. Tarihte toplumu dönüştürücü tüm yapılanmalarda gençlik ön saflarda olmuştur.
Gençlik bu önemli rolünü oynarken aynı zamanda birçok dış etkilenmelerede açıktır. Eğemenler gençliğin bu özelliğini çok iyi analıi edip,eldeki tüm argumanlarını kullanarak gençliği etkimelemek ve denetimleri altına almak isterler. Zaten eğemenler toplum mühendiliğinde yeteneklerini sonsuz geliştirmişlerdir. Toplumları hedefledikleri gibi gençliğide özellikle hedeflerler. En başta bilim-tekniğin her türlüsünü basını yayını,eğitimi,sporu kullanarak veya etkileyerek gençliği yozlaştırıcı,yanıltıcı ve yabanlaştırıcı etkilere maruz bırakırlar.Eğemenler tarihsel olarak bunu herzaman uygularlar.
Eğemenlerin bu özelliğini bizim gibi ezilen toplumlar (ulusal,sınıfsal, inançsal vb...) iyice bilince çıkarmalıyız. Genç kuşaklarımızın geleceklerini karartmalarına izin vermemeliyiz. Hassas ve duyarlı olmalıyız. Maddi- manevi tüm olanaklarımızı kullanarak gençlerimizin sistem karşısında direngen olmalarını sağlamalıyız.
Kapitalist eğemenler canlıların biyolojik genleri ile oynadıkları gibi toplumsal-sosyal dokularlada etkin bir şekilde oynarlar. Kapitalist sistemin ne kadar insanileşeceğini bilmiyoruz! Mümkün mü acaba? diye kendimize sormadan da geçemiyorum. Gençlerimiz için gösterilecek her çaba değerlidir.Bu etkinliğe gençlerimizin yoğun katılımı olmalı ve sağlanmalı. İlk buluşmaya katılan gençlerimiz tekrar katılarak ön açıcı olmalıdırlar. İzlenimlerini,deneyimlerini yeni katılacak arkadaşları ile paylaşmalıdırlar. Gençlerimiz eksiklikleri, yetersizlikleri de çekinmeden eleştirmeli ve ortadan kalkmasına yardımcı olmalıdırlar.
Şunu önemsiyorum; etkinliğe yaşlı insanlarımızdan bir kaç kişinin katılımı sağlanmalıdır. Köy yaşamını konu alan sohbetler yapmaları proğramlanmalıdır. Resim film gibi görsel materyallerlede desteklenmelidir.
Yeri gelmişken kısa bir hikaye sizlerle paylaşayım; Bir alman tv'sinde belgesel bir film izlemiştim, 1960'lı yıllarda küçük bir köyün yakınında havaalanı yapılıyor,köy toplumu Almanya geneline dağıtılıyor. Terkedilmek zorunda kalınan köy harabeye dönmüştü. Evlerin bir kısmı yıkılmış bir kısmınında sesten duvarları çatlamıştı. Hafızamda kaldığı kadarıyla çeşmeleri ve kliseleri belirgindi. Köyün insanları o terk ettikleri yıllardan sonra bir kaç yılda bir çocuklarını torunlarını kısacası ailelerini alıp köyün yakınında 2-3 haftalığına kamp kuruyorlarmış. Köyü ve çevresinide hep birlikte dolaşıyorlardı. Bu çeşmemiz, şu mezarlığımız, klisemiz deyip tüm anılarını tazeleyip yeni kuşaklara aktarıyorlardı.
Avrupa'da da olsak gençlerimizin buluşmasını hiçbir koşul engellememeli,gençlerimizle aramızda oluşacak olumsuz farklılaşmayı ancak bu tür etkinliklerle yok edebiliriz. Şimdiden katılacak gençlerimize başarılar diliyor saygı ve sevgilerimi sunuyorum.
Polat Durmus
07-05-2013
ABF 2011-2012 Alevi Raporu'nu açıkladı. Raporun açıklandığı basın toplantısında konuşan Alevi Bektaşi Federasyonu Başkanı Selahattin Özel, AKP hükümetinin, teolojik alandan beslendiğini ve Sünniliği devlet ve toplum yaşamının merkezine yerleştirdiğini söyledi.Radikal'den Rifat Başaran'ın haberine göre, hükümetin, cami ve Diyanet merkezli bir devlet ve toplum dizaynı yapmaya çalıştığını ifade eden Özel, “Alevilere yönelik ötekileştiren, ayrıştıran onların başta yaşam hakları olmak üzere temel hak ve özgürlüklerine yönelik her türlü ihlal, aşağılama, saldırı, hakaret içeren olaylar, tarihin her evresinde kesintisiz şekilde devam etti” dedi.
Başbakan Erdoğan’ın, aleni şekilde Alevi ve başka inanç gruplarına hakaret ettiğini savunan Özel, Erdoğan’ın seçim meydanlarında sadece Sünniliği tatmin etmeye çalıştığını ifade etti.
Alevi Raporu, bu yıl ilk kez Türkçe’nin yanı sıra İngilizce ve Fransızca olarak da basıldı. Rapor, farklı ülkelerin ilgili bakanlarına ve sivil toplum örgütlerine de gönderilecek. 2011 ve 2012 yıllarında işlenen hak ihlallerinin yer aldığı raporda, bu iki yıl arasındaki iki kat artış dikkat çekti. 2011 yılında 37 olan kayıtlara girmiş ihlal sayısı, 2012’de 70’e çıktığı vurgulanan raporda, ayrımcılık, hak ihlali, nefret suçu, inkar, baskı, şiddet, hakaret, ve ötekileştirmenin kaynağında kamu ve siyasetin büyük bir ağırlık oluşturduğu belirtildi.
Raporda 2011 yılında bizzat hükümet kaynaklı ihlal sayısı 10 olarak belirtilirken, bunun 9’unun Başbakan Erdoğan’ın “nefret suçu sayılabilecek” söylemlerinden kaynaklandığı belirtildi. Raporda bu durum, Başbakan Erdoğan’ın CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun Alevi kimliğine yönelik sözlerle Sünni blok oluşturmak istediği belirtildi.
Rapora göre 2011 yılında kamu kaynaklı ihlal, ayrımcılık, ötekileştirme vakası ve nefret suçu 18 olarak geçti. Siyaset kurumuyla bağlantılı vaka sayısı ise 1 olarak açıklandı. 2012 yılında ise kamu kaynaklı suç sayısı 32. Bunların büyük bir kısmı ise eğitim kurumlarında Alevi öğrenci ve öğretmenlere yönelik uygulamalar. Toplumsal kaynaklı suçların sayısı ise 19.
Bu kapsamda ise Alevi evlerinin işaretlenmesine yönelik olaylar sıralanmış. Yürütme alanına giren vaka sayısı 9, yasama alanına giren vaka sayısı ise 6 olarak belirtilmiş. 2012 yılında Başbakan Erdoğan’ın 6 kez nefret söyleminde bulunduğu belirtildi.
.jpg)
Kürtlerin farklı örgütleri kendi önerlerini Öcalan’a gönderdiklerini açıkladılar. Bu yeni bir sürecin başlaması demektir. Öcalan Kürt tarafından gelen önerileri ve uyarıları bir bakıma Kürt toplumunun hassasiyetlerini ve kaygılarını hesaba katan çok dikkatli bir açıklama yapacaktır. Böylelikle Kürtler için yeni bir süreç başlayacak.
Kürt sorunun çözümünde aslında tek taraflı bir yönelim var. Yani bir bakıma Kürtler Kürtlere karşı adımlar atıyor. Henüz karşıda bir güç ve muhatap bulunmuyor. 35 yıla yakındır süren savaşın muhatapları var. Şimdi Kürtler masada ve bekliyor ama karşıda kimse yok. Öyle ki Kürtler aynı zamanda masanın boş tarafını da oturup dolduruyor. Yani masanın iki tarafında Kürtler oturmuş. Birbirleriyle pazarlık yapar gibiler.
Masada olması gerekende karşı güç ise, Kürtlerin birbirleriyle olan pazarlığını seyredip, sonucunu merak ediyor. Beklentisi Kürtlerin bölünmesi, çünkü plan bunun üzerine kurulmuş. Kürtleri bölmek, bunu başarırlarsa zaten sorunun esasını çözmüş olacaklar.
Devlet, Kürtlerden taviz istiyor. Bütün adımların Kürtler tarafından atılsın diyor. Ancak kendisi olduğu yerde konumunu korumak istiyor. Sadece uluslararası ilişkileri dikkate alarak küçük ve değersiz adımlarla sorunun içinde çıkmayı planlıyor. Kürtlerin stratejik ve varlık nedenleri olan taleplerini görmezlikten geliyor.
Kürtler bölgesel bir güç olma koşullarını çok ciddi oranda yakalamış bulunuyor. Çok güçlü görünen devlet, politik olarak analiz edildiğinde, cumhuriyet tarihinin en zorlu tıkanma dönemini yaşıyor. Bunun merkezinde PKK’nin Ortadoğu’da artan etkinliği ve alternatif bir güç olarak artık kabul görmesi yatıyor. Savaşı sürdürme gücü giderek zayıflayan bir rejim gerçeğine karşılık, savaşı taktik ve stratejik olarak yükseltme potansiyeline sahip, toplumsal gücü artan bir PKK hareketi var. Bu bakımdan güçler dengesi PKK’nin lehine bulunuyor. Şimdi AKP rejimi de bu gerçekleri gördü ve Kürtler şahsında Öcalan’la görüşmelere yöneldi. Ama bunu yaparken kafasındaki plan, Kürtlerin stratejik hedeflerini yok sayan, rejimin varlık nedeni olan temel ilkeleri koruyan bir ‘çözüm’ projesini başarılı kılmaktır. Yani bir bakıma dolaylı yollardan Kürtlere bir dayatmadan bulunuyor. Bunun adı görüşme değil hile ve oyundur. Tutar mı? Tutmaz.
Savaşan karşıt güçler çözüm için masaya oturabilirler. Yıllardır savaşan ve büyük bedeller ödeyen Kürtlerin savaşsız bir çözüm istemeleri de çok doğaldır. Anlaşma ve müzakerelerde dengeyi belirleyen de politik ve askeri güç ilişkileridir. Bu bakımdan her karşıt güç, masada kendi istediğini yüzde yüz kabul ettirmeyebilir. Ancak bizdeki sorun daha farklı, karşı taraftan masaya oturan, oturmak isteyen birileri yok. Ufukta henüz böyle bir taraf bulunmuyor. Öcalan’ın çabası devleti ve AKP’yi masaya çekmek, oturtmak. Ama karşıt güçler masaya geldiklerinde işin renginin değişebileceğini bilecek kadar politik ve uluslararası tecrübeye sahipler. Bu bakımdan ne devlet, ne de AKP iktidar gücü olarak masaya oturmayacaktır.
Peki, bu durumda Kürtler ne yapmalıdır? Bunun yanıtı önce devlet ne yapacaktır sorusuna cevap vermekten geçer. Devlet, ne Öcalan ne de PKK ile resmi düzeyde müzakere yapmayacaktır. Hele meclisi bu sürece dahil etmesi söz konusu dahi olmayacak. Yapmak istediği, Öcalan ve PKK muhatap alınmadan, Kürt sorununa ilişkin uluslararası güçlerin ve özellikle AB’nin belirlediği bazı koşulları kabul ederek işin içinde çıkmaktır. Amaç önce PKK’yı sonra Öcalan’ı işlevsizleştirmektir. AKP böylelikle, sorunu PKK’siz ve Öcalan’sız çözdüğü imajını vererek kamuoyundaki gücünü arttırmak istiyor.
Kürtler bu planı görmeli ve ona göre hareket etmelidirler. Kürtler müzakere masasına oturmalı, kendi politik taleplerini kamuoyuna deklare etmelidirler. Bunun için somut net bir planlama ile toplumun karşısına çıkmalıdırlar. Ne istedikleri Kürt ve Türk halkı tarafından çok açık olarak bilinmelidir.
Bu bakımdan:
- İmralı’ya gidecek 3. heyetle birlikte artık MİT (veya memurlar) devreden çıkmalı ve siyasal aktörler devreye girmelidir. Bu süreç başlamadan adımların atılması anlamsızdır ve politik bir değeri yoktur.
- Ön hazırlık bağlamında, Öcalan İmralı’daki hücreden çıkartılmalı, oradaki arkadaşlarıyla birlikte yeni inşa edilen binaya ya da eve taşınmalıdır. İletişim bakımından türlü teknik donanıma kavuşturulmalı, başta PKK olmak üzere toplumun farklı kesimleriyle ilişki kurabilmeli, farklı politik eğilimlere sahip kişi veya heyetlerin İmralı’yla giderek Öcalan ile görüşmeleri, tartışmaları sağlanmalıdır.
- BDP adına İmralı’ya giden heyete, tabiri caizse postacılık imajı verilmemelidir. Kürtlerin parlamentodaki temsilcileri olarak, diğer partilerle özellikle iktidar gücü olan AKP ile resmi görüşmelere başlamalıdır.
- Toplumun farklı kesimlerinin sürece dahil edilmesi için politik talepler karşılıklı olarak netleştirilmeli ve kamuoyuna sunulmalıdır.
- Öcalan, Kürt tarafından gelen öneriler ışığında son şeklini vereceği 3 aşamalı planda belirlediği toplam 24 ilke kamuoyuna açıklandığında Kürtlerin talepleri çok somut olarak anlaşılacaktır.
- Newroz’dan sonra Öcalan devletin politik temsilcileriyle resmi olarak görüşmelidir. Kürtlerin heyetinde kimlerin yer alacağı da netleştirilmelidir.
- Ayrıca süreci denetleyen hem ülke içinde hem de bölgesel ve uluslararası düzeyde gözlemcilerden oluşmalıdır.
- Sürecin sağlıklı yürüyebilmesi için taraflar karşılıklı ateşkes yapmalıdır. Sınır dışına çıkma gibi konular gündeme getirilmemeli en son halka olarak ele alınmalıdır.
Yeni bir sürecin başlaması, Kürt tarafına değil devlete bağlıdır. Belirsizlik Kürtlerin işine gelmez ve uzun sürmez. Kürt gerçeğini ve politik taleplerini kabul eden bir barış olmazsa, savaş çok daha üst boyuta çıkar. Erdoğan ve devlet karar vermeli: Barış mı? Savaş mı?
Kaynak:Yeniözgürpolitika
Gokyuzu9@aol.com
1- Ekosistemlerin Bozulma Nedenleri (Çevre Sorunları) :
Çevre sorunları, insanların yaşadığı problemlerden biridir çevre sorunlarının yani ekosistemlerdeki bozulmaların bir kısmı doğal yolla, bir kısmı da insan etkisiyle oluşur.
İnsanlara ve ekosistemlere zarar veren doğal kaynaklı bozulmalar, su, toprak ve hava hareketleriyle oluşur. Su taşkınları, depremler, erozyon, volkanik hareketler (yanardağ patlamaları), fırtına, kasırga, uzun siren kuraklık ekosistemlerin bozulmasına yol açan doğal afetlerdir.
İnsanlar, bulundukları ekosistemlerdeki (çevrelerindeki) canlı ve cansız varlıkları etkileyerek ekosistemlerin bozulmasına yol açarlar. İnsanlar, ekosistemlerdeki doğal varlıklarla iç içe yaşarken zamanla teknolojinin gelişmesi ve doğal kaynakların bilinçsiz kullanılması sonucu doğanın dengesi bozulmuş ve birçok çevre sorunu ortaya çıkmıştır.
Hızlı nüfus artışı, bilinçsiz sanayileşme, düzensiz şehirleşme, doğal kaynakların bilinçsiz kullanılması, nükleer silahlar ve nükleer santral patlamaları, biriktirilmiş suların (barajlardaki suların) taşkınlara neden olması, orman tahribatı ve çığ gibi olaylar doğal denge üzerinde olumsuz etkiler yaparak çevre kirliliğine yani ekosistemlerin bozulmasına yol açan insan kaynaklı faktörlerdir.
Hava kirliliği, su kirliliği ve toprak kirliliği ve nükleer kirlilik çevre kirliliği sonucu oluşan kirlenmelerdir.
SORU : 1- Ülkemizi ve Dünya’mızı tehdit eden önemli çevre sorunları nelerdir?
2- Ülkemizi ve Dünya’mızı tehdit eden önemli çevre sorunlarının sebepleri ve sonuçları nelerdir?
3- Ülkemizi ve dünyayı tehdit eden çevre sorunları dünyayı nasıl etkiler?
4- Ekosistemler zamanla neden değişip bozulmaktadır?
5- Ekosistemlerdeki bozulmalar beraberinde hangi sonuçları getirin?
6- Çok küçük bir ekosistemin zarar görmesi tüm dünyayı nasıl etkiler?
2- Çevre Kirliliğine Neden Olan (İnsan Kaynaklı) Faktörler :
a) Orman Tahribatı :
Orman yangınları, ihmal, dikkatsizlik, kaçak yapılaşma ve arazi açmak için ağaçların bilinçsizce kesilmesi gibi sebepler yüzünden ormanlar tahrip olmaktadır. Bunun sonucunda ekosistemlerin doğal dengesi bozulmakta, ormanda yaşayan canlı türleri ve bu türlerin habitatları yok olmakta, toprak zenginliği kaybolmaktadır.
(Ülkemizde orman yangınlarının kayıtları 1937 yılında tutulmaya başlanmıştır. Bu kayıtlara göre yaklaşık 1,5 milyon hektar ormanlık alan yok olmuştur).
SORU : 1- Ülkemizdeki orman tahribi sadece ülkemizi mi etkiler?
2- Orman tahribi nasıl engellenebilir?
3- Ormanların kaybı hayatımızı nasıl etkiler?
b) Çığ :
Yüksek yerlerdeki karların şiddetli ses etkisiyle dağın yamaçlarına yuvarlanmasına çığ denir. Eğimli arazi üzerinde birikmiş büyük kar örtüsü, yer çekimi etkisiyle kaydığında çığ oluşur. Çığ genellikle bitki örtüsü olmayan, dağlık eğimli arazilerde görülür. Çığlar beraberinde toprak, taş ve ağaçları da sökerek götürür. Bu şekilde meydana gelen aşınma ve taşınma, toprağı verimsizleştirerek canlıların yaşamını tehlikeye sokar. Çığlar, tarım alanlarının veriminin düşmesine ve su kaynaklarının kirlenmesine neden olur.
SORU : 1- Çığdan korunma yolları nelerdir?
c) Nükleer Silahlar ve Nükleer Santral Patlamaları :
Nükleer silahlar, nükleer kazalar ve bu kazalar sonunda ortaya çıkan nükleer atıklar kirlenmeye sebep olur.
(1986 yılında yaşanan Çernobil Nükleer Enerji Santrali Kazası’nın yarattığı olumsuz etkiler, bu kirliliğin en canlı örneğidir. Bu olaydan ülkemizin en çok Karadeniz Bölgesi’nin etkilendiği tespit edilmiştir).
SORU : 1- Nükleer kirlilik sadece belli bir bölgeyi mi etkiler?
2- Nükleer kirliliğin canlılar ve onların çevreleri üzerindeki olumsuz etkileri nelerdir?
d) Biriktirilmiş Suların Taşkınlara Yol Açması :
Barajların yıkılması sonucu oluşan taşkınlar, bitki örtüsüne, ekili alanlara toprağın verimli tabakasının taşınmasına neden olur.
e) Aşırı Nüfus Artışı :
Bir bölgedeki ya da ekosistemdeki nüfus artışını ya da azalışını o ekosistemdeki göçler, doğum ve ölüm olayları belirler. Nüfus artışının az olduğu dönemde insan tarafından çevreye verilen zarar doğal yollarla kendiliğinden düzeltilebiliyordu. Nüfus artışı fazla olduğu için;
• Doğal kaynaklar aşırı kullanıldı.
• Barınma amacıyla yeşil alanlar yok edildi.
• Büyük kentler çevre kirliliğine yol açtı.
• Araçların egzoz gazları hava kirliliğine yol açtı.
• Soğutucularda kullanılan karbon maddesi ozon tabakasını inceltti.
• Tarımsal alanlarda yapılan ilaçlamalar yararlı böcekleri de yok etti.
• Evsel atıklar, lağım suları ve sanayi atıkları çevreyi kirletti.
• Tarımda üretimi arttırmak için aşırı kullanılan gübreler çökerek toprağın ve yeraltı sularının kirlenmesine yol açtı.
f) Plansız Sanayileşme :
Nüfusun hızla artması sonucu sanayi gelişmiş ve bunun sonucu çevre (hava, toprak, su) zarar görmüş, kirlenmiştir.
• Tarla ekmek için orman arazilerinin kesilmesi.
• Artan kereste ihtiyacı nedeniyle ormanların kesilmesi.
• Fabrika bacalarına filtre takılmaması.
• Fazla ürün elde etmek için tarımda aşırı gübreleme ve ilaçlama yapılması.
• Fabrika atıklarının arıtılmadan suya ya da toprağa verilerek su ve toprağı kirletmesi.
g) Doğal Kaynakların Bilinçsiz Kullanılması :
Bir ekosistemdeki hava, toprak, su, hayvanlar, bitkiler, yeraltı zenginlikleri ve doğal güzellikler o ekosistemdeki doğal kaynakları oluştururlar. Doğal kaynakların bilinçsiz kullanılması çevre kirliliğine yol açar.
• Kimyasal ve biyolojik silahların kullanılması.
• Gereksiz tarım ilaçları ve böcek öldürücülerin kullanılması.
• Soğutucuların ve spreylerin fazla kullanılması.
• Ev ve sanayi atıklarının çevreye dağılması.
• Nükleer silahların ve radyasyona yol açan maddelerin kullanılması.
• Kalitesiz fosil yakıtların (kömür, petrol, doğal gaz) kullanılması.
Başbakan Erdoğan İmralı’daki görüşmeler konusunda biraz daha kararlı konuşmaya başladı. Ancak buna uygun bütünlüklü bir tutum ve politika netliği yok. Hem sürecin sağlıklı gitmesi için özen gösterdiklerini söylüyorlar hem de süreci rayından çıkaracak tutum ve eylemlerden de geri durmuyorlar. Bunun en açık örneği de gerilla bölgelerini kar kış demeden sürekli bombardımana tutmalarıdır. Buna ek olarak özellikle Paris katliamından sonra Avrupa devletlerine yaptığı çağrı ve baskılardır.
Erdoğan, Avrupalı’lardan Kürt politikacılarını kendilerine teslim etmelerini istemektedir. Bunu da hukuki ölçüler içinde kalarak yapmıyor. “Sizin teröristlerle muhabbetiniz fazla” diyor. Madem terörist diyorsunuz, o zaman bize teslim edin, baskısı yapıyor. Avrupa’ya kaçmış, iltica etmiş Kürtleri buralarda da kovalamaya devam ediyorlar. Düzenledikleri derme çatma dosyalarla sürgündeki Kürt politikacılarını kriminalize ediyor ve interpol kırmızı bültenlerine almaya çalışıyorlar.
Bu kovalama ve yaşatmama politikası Türk devletinin geleneksel politikasıdır. Erdoğan bu gelenksel anti-Kürt politikasını terk etmiş değildir. Bunu güncelleştirerek daha bir hevesle sürdürmektedir. Sözde reformlar yapmış, “asimilasyon ve inkarı ayaklar altına almış“ Avrupa’ya kaçmak zorunda kalan Kürtler bu inkar ve imha politikalarının bir ürünüydü. Eğer bu politikalar terk edilmiş ve köklü değişimler olmuşsa Avrupa’daki politik mültecilerin de Türkiye’ye dönmesi ve Erdoğan gibi kendi ülkelerinde serbestçe politika yapmaları gerekirdi.
Görüldüğü gibi Avrupa’daki politik mülteciler Erdoğan gibi Türkiye’de serbestçe örgütlenme ve politika yapma imkanlarına kavuşmaktan çok uzaklar. Bu da yetmiyor, bir de teslim edilmelerine ve hapishanelere doldurulmalarına çalışmaktadırlar. Türkiye’de binlercesi hapishanedeyken ve bu sorunun çözümüne herhangi bir katkı sunmazken buna bir de Avrupa’dakileri de eklemeye çalışmaktadırlar.
Avrupa’ya kaçanların bir kısmi daha önce Türkiye’de ağır işkenceler görmüş, uzun yıllar hapis yatmış, köylerini yakılmış, yaşam alanları yokedilmiş insanlar. Anlaşılan bu yapılanlar yetmemiş, Erdoğan kendi topraklarından kaçmak zorunda kalmış insanları tekrar toplayıp hapishanelere doldurmaya çalışıyor. Güya inkarı ve imhayı da terk etmiş. Bu söylemle yapılanlar birbirine hiç uymuyor. Bu açıdan da özellikle demokratik kesimlerde ve Kürt halkında bu söylemler hiç heyecan uyandırmıyor ve inandırıcı gelmiyor.
Eğer Erdoğan imha ve inkarı terk etmişse, yasal anayasal sistemi buna uygun hale getirir. Bizler de Avrupa’dan hapishanelere girmek için değil, özgürce politika yapmak için döneriz. Bunun için çalışacağına, biz Avrupa’dakilerin maruz kaldıkları haksızlıkları ve mağduriyetleri giderme yerine hapishanelere almaya çalışıyor. Bunu da güya Avrupa devletlerine baskı yaparak elde yetmeye çalışıyor. Baskıyla ve hapishanelere atmayla olsaydı, bu sorun şimdi çoktan çözülmüş olurdu.
Türkiye’nin sorunu insanların hapishanelere yeteri miktarda doldurulmaması değildir. Eğer hapishanelere doldurma işi hal etseydi, 12 Eylül’den beri hapishaneler hep Kürtlerle doluydu. Üstelik son iki üç yıldır hapishanelerde olan Kürt sayısı 12 Eylül askeri faşist darbesi yıllarından daha fazladır. Bunlara Avrupa’dan alınacak birkaç yüz kişiyi eklemekle sorunun çözümüne herhangi bir katkı olmaz. Bu açıdan AKP kovalama ve hapishaneleri adres olarak gösterme yerine barışın yollarını arama konusunda Kürtlerden yardım istemeli ve işbirliği yapmalıdır.
Erdoğan ısrarla hem müzakere hem de terörle mücadeleyi gevşetmeyeceğiz demektedir. Anlaşılan o meşhur stratejistleri ve danışmanları onu konuda ikna etmişler. Bu ikili politika çok tehlikelidir. Ayrıca Kürtleri öldürerek, bombalayarak, tutuklayarak hayırlı bir sonuç elde etme şansları yoktur. Erdoğan son otuz yılın sonuçlarına iyi bakmalıdır. Kürtler artık bu yolları aştı. Bu politikalarda ısrar can ve mal kaybının artmasına ve zaman kaybına yol açmaktadır. Tehdit ve şiddetle Kürtler kimliklerinden ve haklarından vazgeçmez. Vazgeçseydi bugüne kadar ayakta kalmazlardı.
Bu politikanın kırılgan ve tehlikeli olduğunu herkes anlamalıdır. Şimdi gerilla bölgeleri bombalanırken, gerillalar öldürülürken ses çıkarmayanlar yarın gerilla güçleri misilleme yaptığında söyleyecekleri bir şeyleri kalmaz. Kürtlerin hayatları daha ucuz değildir. Barış sadece Kürtlerin talebi de değildir. Bu savaşta Türk halkının da çıkarı yoktur. Eğer barış ve demokrasi egemen olsun deniyorsa, hükümet yandaşlığından ve psikolojik savaştan vazgeçilmelidir.
Özellikle Türk basınının tutumu çok cesaret verici değildir. Gerilla bölgeleri defalarca bombalandı. Ancak Türk basınında bu yapılanlar sanki doğal ve hükümetin hakkıymış gibi karşılandı. Diyarbakır’da polis panzerinin ezdiği bir genci vali açıklaması üzerine gün boyu ‘elinde bomba patladı‘ diye verdiler. Halbuki bu basın organlarının çoğunun bölgede muhabirleri vardır. Bu haberi sadece valinin ağzından vermeleri gerekmiyor.
Türk basını artık eski ve kötü alışkanlıklarını terk etmelidir. Polisin, güvenlik birimlerinin belirlediği kavramlarla bu tarihi sorunu adlandırmaktan uzak durmalıdır. Kara propaganda ve düşmanlık edebiyatıyla bu topraklara barış gelmez. Devleti kutsallaştırmanın ve Kürtleri de hep kurban olarak sunmanın kimseye getirdiği bir büyüklük ve onur yoktur. Ayrıca bu oyunları ve kurbanlık olmayı artık Kürt halkı kabul etmez. Herkes aklını başına toplamalı ve tarihin akışına karşı durmamalıdır.
Kaynak:Özgür Politika
Köy ve Dernek Haberleri
HATUN ASLAN HATUN ASLAN Köymüzün emektarı XANE ASLAN, 90 yıl sonra bize elveda dedi. Kendisine Devri Daim, Ailesine ve tüm Köylülerimize başsağlığı diliyoruz. Kurmeş Derneği...
DERNEK YK TOPLANTISI 2024
Kurmeş Derneği Yönetim Kurulu Toplantısı Yapıldı. 17.02.2024 tarihinde Almanya'nın Remschingen kentinde derneğimizin yönetim kurulu toplantısı gerçekleşmiştir....
Kurmeş Derneği Yönetim Kurulu Toplantısı Yapıldı. 17.02.2024 tarihinde Almanya'nın Remschingen kentinde derneğimizin yönetim kurulu toplantısı gerçekleşmiştir....
Kurmeş Bülteni 2024 KURMEŞ BÜLTENİ 2024 Değerli Üyeler!Değerli Köylülerimiz!Kıymetli Dostlar! Yeni bir yıla giriyoruz. Herşeyden önce, yeni yılda, size, ailenize sağlık ve huzur, iş...
BİRLİK CEMİ BİRLİK CEMİ Ulm ve Heidenheim çevresindeki köylülerimiz, Günzburg Alevi Cemevi ile ortak düzenlediği BİRLİK CEMİMİNE bizleri davet ediyorlar. YER: Alevitische...